Colguen les gents ab alegria festes

Colguen les gents ab alegria festes,
lloant a Déu, entremesclant deports,
places, carrers e delitables horts
sien cercats ab recont de grans gestes,
e vaja jo los sepulcres cercant,
interrogant ànimes infernades,
e respondran, car no són companyades
d’altre que mi en son contínuu plant.
Cascú requer e vol a son semblant,
per ço no em plau la pràtica dels vius:
d’imaginar mon estat són esquius,
sí com d’hom mort de mi prenen espant.
Lo rei xiprè, presoner d’un heretge,
en mon esguard no és malauirat,
car ço que vull no serà mai finat,
de mon desig no em porà guarir metge.

                                       Ausiás March (1397 – 1459)

Cercate le feste con allegria
chiamando Dio, unendo e divertendo;
che piazze, strade e giardini e sorrisi
colmi dei racconti di grandi gesta;
 ma io vado cercando nei sepolcri,
interrogando le anime dannate,
che mi risponderanno, perché sole
con me nel loro lamento che non ha fine.
Ognuno cerca e ama chi gli è simile;
a me non va la pratica dei vivi;
sanno chi io sia, mi stanno lontani;
come d’un uomo morto hanno terrore.
Il re di Cipro, in mano a un uomo pazzo,
non è ai miei occhi così infelice,
ciò che voglio io non l’otterrò mai,
dal mio desiderio non c’è ritorno.

Trad. dal catalano di Ianus Pravo